ثبوت

ثبوت دندانپزشکی یا به عبارت دیگر مواد تثبیت‌کننده در دندانپزشکی به موادی گفته می‌شود که برای تثبیت موقت یا دائم دندان‌ها، پروتزها یا وسایل ارتودنسی به کار می‌روند.

کاربردهای ثبوت در دندانپزشکی:

• ثبات موقت دندان‌ها: مثلاً پس از جراحی یا درمان‌های خاص برای جلوگیری از حرکت دندان‌ها

• ثبات پروتزها: در پروتزهای متحرک برای بهبود چسبندگی و راحتی بیمار

• چسباندن دائم: مثل چسب‌های لوتینگ (لوتینگ سمان) که پروتزهای ثابت (روکش، بریج) را به دندان متصل می‌کنند

• ثبات وسایل ارتودنسی: برای نگه داشتن براکت‌ها یا نگهدارنده‌ها روی دندان‌ها

• نکات مهم:

  • انتخاب نوع ماده ثبوت بر اساس نوع درمان، دوام مورد نیاز و شرایط دهان بیمار انجام می‌شود.

  • مواد باید بی‌خطر، غیرتحریک‌کننده و دارای چسبندگی مناسب باشند.